ฮอกไกโดเป็นหนึ่งในสถานที่ใฝ่ฝันของนักเขียนหลายคน เพราะเต็มไปด้วยอาหารอร่อย บ้านเมืองสวย เดินทางง่ายและมีสถานที่เที่ยวสวยๆ มากมาย

เรื่องเล่านักเขียน ตอนออกทริปฮอกไกโดช่วงฤดูหนาวครั้งแรก

เราเดินทางไปทำงานเขียนที่นี่ครั้งแรกตอนเดือนมกราคมเดือนที่จัดว่าหนาวเหน็บของฮอกไกโด ด้วยสายการบินภายในประเทศ Jet Star (จริงๆมีหลายสายการบิน) และนี่ถือเป็นครั้งแรกที่เราเดินทางด้วยเครื่องบินภายในประเทศ แถมต้องไปขึ้นเครื่องที่ Terminal 3 ที่สนามบินนาริตะ ขอบอกว่าการเช็คอินของสายการบินเหล่านี้ ง่ายและสะดวกกว่าที่เราคิดมาก มีเกททางออกของใครของมันแถมการตรวจก็ง่าย สบายราวกับขึ้นรถบัสไปต่างเมืองงั้นแหละ

Credit:ChillChill Trip

หลังเช็คอินแล้ว มีเวลาเหลือ ก็มาหาอะไรกินกัน ตอนแรกไม่คิดว่าเทอร์มินอล 3 จะมีของกินเยอะ เพราะเป็นแค่เที่ยวบินในประเทศ แต่คือคิดผิด กรีดร้องงง … ที่นี่มีของกินอร่อยเยอะมากและที่นั่งสบายจริงๆ สั่งอาหารมากิน เกลี้ยงจานเลย คือการเดินทางแบบนี้ต้องออกบ้านแต่เช้ามากๆ เพราะนักเขียนจะชอบใช้เวลาจดบันทึกทุกช่วงการเดินทาง

Credit:ChillChill Trip

เครื่องบิน บินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ทันทีที่ได้จังหวะถ่ายภาพ สาดกล้องลงมาปุ๊บต้องตกตะลึงกับความระเบียบของบ้านเรือนญี่ปุ่น เพราะมันเหมือนตารางมากๆและเป็นสีโทนเดียวกัน อดใจไม่กดชัตเตอร์ไม่ได้ การเดินทางเริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ พอเป็นนักเขียนสิ่งที่ต้องเตรียมพร้อมตลอดเวลาคือ กล้อง ที่ต้องเปิดฝากล้องเตรียมไว้ถ่ายเสมอ…และฝากล้องหายบ่อยที่สุด แง๊

Credit:ChillChill Trip

แม้ว่าจะเป็นแค่สายการบินในประเทศ แต่ดูการจัดวางเรียงกระเป๋าบนสายพานของสนามบินนิวชิโตเสะ ต้องขอยอมรับเลยว่า ใส่ใจและให้ใจรักในบริการมากๆ โดยหันด้ามจับกระเป๋าเดินทางมาทางผู้โดยสารได้หยิบออกไปง่ายดาย เราก็แค่ทำระเบียบให้มันเป็นเรื่องประจำ แล้วชีวิตก็จะง่ายขึ้นเยอะ

Credit:ChillChill Trip

ฮอกไกโด…เป็นเมืองที่เดินทางเข้าซัปโปโรได้ง่ายมากๆ ถึงได้ว่า คนมากมายมาเที่ยวกันเยอะแม้จะเป็นการเดินทางครั้งแรกก็ตาม จากสนามบิน-เข้าเมืองก็แค่มองป้าย JR แล้วก็หาคำว่า Sapporo ลงไปตามป้าย เจอชานชลาละ พอรถไฟจอดสุดสาย คนลงหมด เราก็ลงด้วย นี่แหล่ะถึงแล้ว ซัปโปโร ว้าววว

Credit:ChillChill Trip

หน้าหนาวของที่นี่ ขนาดว่าไม่ถึงเดือนที่เป็นจุดพีคแห่งความหนาว กลางคืนก็ติดลบ 4 องศาแล้ว ขอบอกว่ากางเกงที่ใส่มาแบบอุ่นพอดีจากโตเกียว พอมาถึงสนามบินนิวชิโตเสะ บอกเลยว่า กุไม่ไหวววว… เข้าห้องน้ำ ดึงกางเกงผ้าอุ่นที่สอยมาจากยูนิโคลออกมาสวมทันที บอกเลยว่า มีเสื้อผ้ากี่ชั้นมันก็ไม่พอ โดยเฉพาะตอนเดินออกมาหาอะไรทานข้างนอกเนี่ย ดูถนนสิคะ มันลื่นมาก รองเท้าที่เตรียมมาตะโกนบอกดิชั้นแว่วๆว่า… รีบเดินให้ไว เพราะรองเท้าก็จะเป็นตะคริวเหมือนกัน ฮ่าๆ ข้างทางยังมีตู้สำหรับวางผงที่ใช้โรยผงบนพื้น กันไม่ให้ลื่น

Credit:ChillChill Trip

แต่คนฮอกไกโดเดินกันชิลมากๆ ไม่มีใครแสดงอาการลื่น เซ ออกมาเลย ส่วนนักท่องเที่ยวและคนต่างถิ่นอย่างพวกเรา เดี๋ยวเซ เดี๋ยวลื่น เดี๋ยวล้ม มีให้เห็นตลอดเส้นทางม้แต่ตอนข้ามถนน รองเท้าธรรมดาเอาไม่อยู่จ้า แต่พอเข้าสู่ช่วงถนนดี จะดีใจมาก และเพิ่งมองเห็นว่า ที่นี่ประดับไฟกลางคืนสวยงามจริงๆ

Credit:ChillChill Trip

ศาลาว่าการเมืองฮอกไกโดหลังเก่า ที่เป็นไฮไลต์ของเมืองนี้ สวยงามจริงๆ แต่พอได้ถ่ายภาพแล้ว วิ่งจ้าาา หาร้านอุ่นๆไว้เข้าไปคลายความหนาวเย็นกัน นาทีนี้ถุงมือ ผ้าพันคอ ถุงไคโรแปะเป็นซิกแพ็คในเสื้อกันเลยทีเดียว เพิ่งสังเกตว่า ที่เมืองนี้คนไทยค่อนข้างเยอะทีเดียว มีความรู้สึกว่า ฮอกไกโดแทบจะเป็นเมืองตากอากาศของคนไทย และคนที่นี่ก็ชอบคนไทย อีกหนึ่งเหตุผลคือ เค้าที่นี่ชื่นชอบเจ ชนาธิปกันมากๆ เลยเอ็นดูคนไทยด้วย

Credit:ChillChill Trip

สรุป

จุดเริ่มต้นของการเดินทางที่มาไกลมากและเราคิดว่าเราโชคดีแค่ไหนที่ในงานที่เราชอบมันทำให้เราได้ไปเจอสถานที่ใหม่ๆ และได้เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น ถึงแม้จะหนาวที่สุด หวาดเสียวสุดๆ หรือสะใจที่สุด แต่ทุกครั้งเราจะคิดว่าเราจะเก็บภาพให้ได้มากที่สุดและพยายามหามุมใหม่ ๆ เสมอเพื่อพัฒนาตัวเอง ก่อนจะวิ่งไปหามันเผาร้อนๆกินแก้หนาวกันต่อ